Piołun

Description

Piołun, ceniona od starożytności roślina, znana jest z pierwszych wieków przed naszą erą ze względu na jej właściwości lecznicze. Później, jako przyprawę, zaczęto stosować bylicę piołunu, a jej gorzki smak wykorzystywano do przyprawiania piwa.

Ostatnie badania wykazały, że liście i ziele piołunu zawierają unikalne związki goryczowe, takie jak absyntyna i artabsyna, nadające mu charakterystyczny gorzki smak, olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki oraz bogactwo soli mineralnych, zwłaszcza potasu. Te substancje działają żółciotwórczo, żółciopędnie, przeciwskurczowo, antyseptycznie i przeciwpasożytniczo.

Według literatury, ziele piołunu wykazuje właściwości łagodzące następujące dolegliwości:

• niestrawność,
• zaburzenia wydzielania żółci,
• kamica żółciowa,
• anoreksja,
• skąpe i bolesne miesiączkowanie,
• choroby pasożytnicze i grzybicze skóry oraz wewnętrzne,
• choroby zakaźne,
• spowolniona przemiana materii,
• troficzne choroby skóry,
• zaparcia i atonia jelit.

Do przygotowania nalewki piołunowej (piołunówki) należy 1 część suchego, rozdrobnionego ziela zalać 3-5 częściami alkoholu 40-65%, odstawić na co najmniej 1-2 tygodnie, a następnie przecedzić. Stosować 2-3 razy dziennie po 5 ml lub raz dziennie po 15 ml rano. Można ją również stosować do wcierania w bolesne stawy, kontuzje sportowe, nerwobóle i bóle mięśni.

Intrakt piołunowy można przygotować, umieszczając kilka świeżych, potłuczonych pędów piołunu w butelce i zalewając je gorącym alkoholem 40-60%, a następnie odstawić na 1-4 tygodnie i przefiltrować. Stosować 1-3 razy dziennie po 5-10 ml. Proporcje to 1 część ziela na 3-5 części alkoholu. Można go stosować do nacierania i zwalczania pasożytów skórnych oraz do wcierania we włosy w przypadku wypadania, łupieżu i zapalenia skóry owłosionej (2 razy w tygodniu).

Napar piołunowy można przygotować, zalewając 1 łyżkę świeżego lub suchego, rozdrobnionego ziela 1 szklanką wrzącej wody, a następnie odstawić na 30 minut i przecedzić. Należy spożywać go w ciągu dnia małymi porcjami.