Prawoślaz Korzeń

Description

Prawoślaz lekarski, także znany jako ślaz lekarski, to wieloletnia roślina należąca do rodziny ślazowatych. Zazwyczaj osiąga wysokość około 150 cm i charakteryzuje się miękkimi, szarymi włoskami pokrywającymi całą roślinę. Jej liście są dużych rozmiarów, karbowane na brzegach, przypominające liście klonu. Najczęściej wykorzystywaną częścią prawoślazu przez zielarzy jest korzeń.

W składzie korzenia prawoślazu znajdują się głównie węglowodany, w tym śluz stanowiący od 10% do 20% jego składu, a także kwaśne galakturonoramnany, glukany i arabinogalaktany. Dodatkowo, zawiera pektyny, skrobię, sacharazę, związki flawonoidowe, kumaryny, asparginę, fenolokwasy, związki mineralne, betainę oraz niewielkie ilości fitosteroli.

Korzeń prawoślazu lekarskiego posiada szereg właściwości leczniczych, które były wykorzystywane do łagodzenia różnych dolegliwości. Działa zmiękczająco i osłaniająco, wspomagając gojenie się wykwitów skórnych, owrzodzeń nóg i ran. Śluzy zawarte w prawoślazie chronią błonę śluzową żołądka przed działaniem drażniących czynników. Stosowany jest przy chorobie wrzodowej dwunastnicy oraz jako składnik syropów na kaszel. Pomaga również w zapaleniu krtani, oskrzeli, anginach i zapaleniach jamy ustnej. Zewnętrznie stosowany zmiękcza naskórek i działa osłaniająco.

Ponadto, prawoślaz lekarski wykazuje średnie właściwości przeczyszczające i jest pomocny w problemach związanych z jelitami oraz przy zapaleniu pęcherza moczowego i częstym oddawaniu moczu.

Metoda przygotowania odwaru z korzenia prawoślazu polega na zalaniu 1 łyżki sproszkowanych suszonych korzeni szklanką wody i odstawieniu na godzinę, a następnie zagotowaniu i przecedzeniu. Zaleca się picie odwaru 2-3 razy dziennie jako osłonki dla żołądka. W kuchni prawoślaz był wykorzystywany w średniowieczu w dań kuchni egipskiej, greckiej, chińskiej, syryjskiej i rzymskiej. Po ugotowaniu i usmażeniu z cebulą na maśle, korzeń prawoślazu był uważany za wyśmienite danie.